Orjensko sedlo to znakomity pomysł na przyjemną górską wycieczkę w rejonie Herceg Novi. Jeśli znudzi Ci się plażowanie, szwendanie się po deptaku, to koniecznieni wybierz się w pobliskie góry. Malownicza, znakomicie oznakowana trasa liczy ok. 16 kilometrów w dwie strony. W wiosce Vrbanj możesz posilić się, bo z pewnością czyste powietrze i wysiłek fizyczny sprawią, że po wycieczce poczujesz wilczy głód. Taki jest właśnie urok Czarnogóry – można wybrać na górską wycieczką i jeszcze zdążyć na zachód słońca nad morzem. Zobacz, jak prezentuje się szlak na Orjensko sedlo. Tam też krzyżują się szlaki, więc stamtąd możesz jeszcze wybrać się dalej i wyżej, jeśli tylko starczy Ci sił. No i oczywiście, musi być sprzyjająca pogoda, bo nam niestety pogoda trochę pokrzyżowała plan, by wdrapać się jeszcze wyżej, na Kosmas lub Veliki kabao. W górach zawsze zdrowy rozsądek najważniejszy.
Orjensko sedlo – położenie
Już sam przejazd z Herceg Novi do wioski Vrbanj zachwyca – kręta, wąska droga zaczyna się już na obrzeżach Herceg Novi.
Zostawiamy po chwili za sobą widok na zatokę Kotorską (zjechać na punkt widokowy najlepiej w drodze powrotnej, bo bezpieczniej).
Stopniowo przenosimy się w świat górskich wioseczek, gdzie czas płynie bardzo wolno.
Geograficznie znajdujemy się w paśmie Orjen w Górach Dynarskich (Dinarsko gorje), leżących blisko granicy między Czarnogórą a Bośnią i Hercegowiną.
Orjensko sedlo znajduje się na wysokości 1600 m n.p.m. Szlak zaczyna się na skraju wioski Vrbanj, która leży na wysokości 1009 m n.p.m. Jak Ci się podoba różnica wysokości?
Orjensko sedlo – trasa
Koło parkingu znajdziesz tabliczkę, która pokieruje się Cię tam, gdzie zaczyna się szlak na Orjensko sedlo.
Szlak zaczyna się przy Adventure Park Vrbanj (Avanturisticki Park Vrbanj). Szlak oznaczony jest na czerwono. Na drzewach, kamieniach znajdziesz białe kropki otoczone czerwonym kółkiem. Znaki są naprawdę sporych rozmiarów i nie można ich przeoczyć.
Gdy my wędrowaliśmy na Orjensko sedlo, oznakowanie było wzmocnione różowymi chorągiewkami wbitymi w ziemię. Czy tak jest zawsze, czy to było oznakowanie dodane dla jakieś imprezy turystycznej lub rowerowej? Tego nie wiemy, ale sprawiało wrażenie, że na tak oznakowanym szlaku można czuć się bezpiecznie. I z pewnością ktoś sprawdził, że na szlaku nie ma przeszkód.
Na Orjensko sedlo wiedzie też szutrowa droga, która bardzo powoli i łagodnie wspina się pod górę. Droga przeplata się z czerwonym szlakiem, czasami szlaki pokrywają się. Można zatem łączyć ze sobą dwie opcje dotarcia na Orjensko sedlo. Taką mieszaną opcję wybraliśmy.
Na szlaku pustki – dopiero gdy pod koniec naszej trasy w górę spotkaliśmy jedną panią, a w drodze powrotnej na skrzyżowaniu szutrowej drogi i czerwonego szlaku spotkaliśmy parę.
O bogowie, jakże cudowne warunki do szwendania się po górach. Cisza, spokój. Pusto, tylko wiatr i ptaki, a powyżej linii drzew już tylko wiatr i pędzące chmury.
Idealne miejsce, by spędzić czas z kimś bliskim. Nic i nikt Cię nie rozprasza. Idziesz w tempie, które Ci odpowiada i napawasz się widokami. I co najważniejsze – tak długo jak chcesz.
Opuszczone schronisko
Gdy już dotrzesz na Orjensko sedlo, zaskoczy Cię widok opuszczonego schroniska. Miejsce wydawałoby się idealne, na skrzyżowaniu szlaków. Może jednak będzie otwarte w lecie?
Trudno aż uwierzyć, że nie działa. Jakże miło byłoby napić się herbatki. Gdyby było otwarte, zapewne przeczekalibyśmy czas, gdy nadciągnęły czarne chmury, mżawka i lodowaty wiatr.
Gdy byliśmy może w 1/3 drogi w dół, pogoda ustabilizowała się i wróciły warunki, że można byłoby pójść jeszcze wyżej. Czasem tak jest. Nam i tak się podobało 😉
Historia budowy drogi na Orjensko sedlo
Ciekawa jest historia budowy szutrowej drogi wiodącej do punktu znanego jako Orjensko sedlo. Może Cię to zaskoczy, a może nie – otóż drogę budowali żołnierze armii, która podlegała imperium Habsburgów. Tak, tutaj też sięgała wiedeńska władza.
Jeden pomniczek wspomina daty 1830 i 1909. Natomiast na tablicy wmurowanej w skałę, kilka minut spaceru od schroniska, podano daty 10 VII – 20 X 1909 i wymieniono jednostki techniczne c.k. armii zaangażowane w budowę drogi, działające w ramach 18 regimentu piechoty. Najprawdopodobniej zatem wojska austro-węgierskie dostosowały w 4 miesiące roku 1909 istniejącą wcześniej górską drogę do parametrów niezbędnych do wykorzystania taktycznego.
Roślinność
Trafiliśmy na czas, gdy jeszcze kwitły krokusy. I nie trzeba było przepychać się w tłumie, jak w Tatrach, by radować nimi oczy. Wpadły nam w oczy także takie niebieskawe kwiatki, ale nie wiemy, jak się nazywają. Występuje tu też sporo roślin endemicznych.
Gdzie zaparkować
Miejsce do parkowania trzeba wyszukać w miejscowości Vrbanj. Nam udało się zaparkować przy Adventure Park Vrbanj (Avanturisticki Park Vrbanj). Taki punkt docelowy można znaleźć także w nawigacji. Parking malutki, na kilka pojazdów. Jeszcze było przed sezonem, więc nie zajmowaliśmy miejsca potencjalnym klientom parku linowego. Gdy przyjechaliśmy przed 9, na parkingu był tylko jeden samochód, ale gdy już wróciliśmy z trasy, wszystkie miejsca na parkingu były zajęte.
Podsumowanie
Szlak na Orjensko sedlo to jedno z najpiękniejszych naszych górskich doświadczeń, dzięki temu, że praktycznie byliśmy sami na trasie. Cały szlak dla nas. My i las, my i góry. Przestrzeń, wiatr i pędzące chmury. To nic, że deszcz i gwałtowne ochłodzenie powstrzymały nas przed wdrapaniem się jeszcze wyżej. Gdybyś miał/a ochotę na więcej górskich wycieczek w rejonie Herceg Novi zajrzyj na stronę Nature Park Orjen.
